De gaven van de Geest

Nee. Het woord genadegave is in de Grieks grondtekst charisma, dat letterlijke genade betekent. Deze gaven ontvang je uit genade vanaf het moment dat je bent wedergeboren met de Heilige Geest. Je natuurlijke talenten ben je mee geboren of heb je gaandeweg op een natuurlijke wijze aangeleerd. Ook God kan hierin bepalend zijn geweest zoals hij bij Bezaleël gedaan heeft. De genadegaven zijn echter een nieuwe gave die je daarvoor niet hebt gehad.

Discussie

• Hoe ervaar je de werking van de Geest in jouw leven?
• Heb jij veranderingen gemerkt in karakter en vaardigheden in je leven nadat je gelovig geworden bent?

In Romeinen 12:1-8 kunnen we lezen dat God ons wil veranderen zodat wij ons leven geheel kunnen inzetten voor Zijn plannen. God doet dit door de Heilige Geest die in ons woont en ons van binnenuit veranderd, mede door de genadegaven. Wij worden meer en meer een nieuw persoon met nieuwe door de Geest gegeven vaardigheden. We krijgen nieuwe begeertes (een nieuw hart) waardoor we ons meer en meer gaan inzetten voor Gods Koninkrijk.

In 1 Korintiërs 12:4-7 staat dat deze gaven ons worden gegeven om nuttig te zijn voor anderen. 1 Petrus 4:10-11 verwoordt het als “om anderen te dienen”. Daarnaast spoort Petrus ons ook aan om als goede beheerders met onze gaven om te gaan. Dat wil zeggen dat wij bewust moeten zijn van onze geestelijke gaven en deze ook moeten inzetten voor God.

Ten slotte schrijft Paulus in Efeziërs 4:11-13 dat de Heilige Geest ons door de gaven uitrust om ons dienstbaar te maken tot opbouw van het lichaam van Christus (de gemeente).

Discussie

• Wat zijn mogelijke gevaren als deze focus verloren gaat?
• Hoe kan het doel van de gaven helpen om de focus te behouden op het dienen van anderen?

Bijbelverwijzing         Geestelijke Gaven

1 Korintiërs 12:8         Wijsheid, Kennis

1 Korintiërs 12:9         Geloof, Genezing

1 Korintiërs 12:10       Krachtige werken, Profetie, Onderscheiding van geesten, Tongen, Uitleg van tongen

Romeinen 12:6           Profetie

Romeinen 12:7           Dienstbaarheid, Onderwijs

Romeinen 12:8           Bemoediging (vermaning), Uitdeling, Leiding geven (bestuur), Barmhartigheid

1 Korintiërs 12:28      Apostelschap, Profetie

Efeziërs 4:11               Apostelschap, Profetie, Evangelieverkondiging, Herderlijk zorg (pastoraat), Leraar

Discussie

• Zijn dit denk je alle gaven die er zijn?
• Waarom denk je dat er zoveel verschillende gaven zijn?

Voorbeeld: De gave van kennis en wijsheid van Stefanus.

Handelingen 6:8–10 (HSV)

⁸ En Stefanus, vol geloof en kracht, deed wonderen en grote tekenen onder het volk. ⁹ En enigen van hen die behoorden tot de zogenoemde synagoge van de Libertijnen, van de Cyreneeërs, en van de Alexandrijnen en van hen die uit Cilicië en Asia afkomstig waren, stonden op en redetwistten met Stefanus. ¹⁰ Zij waren echter niet in staat de wijsheid en de Geest, door Wie hij sprak, te weerstaan.

Stefanus kon door de bovennatuurlijke gave van wijsheid inzien en uitspreken dat de Joodse leiders door de hele Bijbelse geschiedenis heen hun eigen profeten vervolgd hebben en afgoden hebben gediend en dat zij daar op dat moment nog steeds mee bezig zijn. Zij konden hem inhoudelijk helemaal niets weerleggen maar vervolgden Stefanus vanuit een grote woede. Dit bevestigde de woorden van Stefanus.

De gave van wijsheid uitte zich hier door het overbrengen van Bijbelse inzichten om iets duidelijk te maken. Het inzicht was het patroon van ongelovige Joodse leiders door de Bijbel heen en de boodschap die hiermee werd overgebracht is dat de leiders uit de tijd van de apostelen ook aan dat patroon van ongeloof voldeden.

Voorbeeld: Paulus’ gave van het onderscheiden van geesten

Handelingen 16:16–18 (HSV)

¹⁶ En het gebeurde toen wij naar de plaats van het gebed gingen, dat een zekere slavin die een waarzeggende geest had, ons tegemoetkwam. Zij verschafte haar meesters veel inkomsten met waarzeggen. ¹⁷ Zij liep achter Paulus en ons aan en riep voortdurend: Deze mensen zijn dienstknechten van God, de Allerhoogste, die ons een weg naar de zaligheid verkondigen. ¹⁸ En dat deed zij vele dagen lang. Maar Paulus, die zich daaraan ergerde, keerde zich om en zei tegen de geest: Ik gebied u in de Naam van Jezus Christus uit haar weg te gaan! En hij ging op hetzelfde moment uit haar weg.

Het kan zonder gave van onderscheiden van geesten bijzonder lastig om valse of kwade geesten te onderscheiden van goede. Dit komt doordat ook kwade geesten waarheid kunnen verkondigen (als dat hun goed uitkomt). De satan kleedt zich immers als een engel van het licht.

We zien in dit voorbeeld dat de waarzeggende geest in de vrouw wel waarheid verkondigd. Paulus onderscheid door de gave dat zij de ware woorden niet spreekt met goede intenties maar vanuit kwade.

In het Nieuwe Testament worden er talloze waarschuwingen gegeven over wolven in schaapskleren. Valse gelovigen die zelfs in de Naam van Jezus wonderen doen en spreken terwijl het komt vanuit kwade geesten en valse motieven (Matt. 7:21-23). De gave van het onderscheiden van geesten is ontzettend nodig om de kwade invloeden te kunnen herkennen en deze buiten de gemeente te houden, juist omdat ze aan de buitenkant kunnen lijken op ware Christenen.

Voorbeeld: De gave van onderwijs van Apollos, Aquilla en Priscilla

Handelingen 18:24–28 (HSV)

²⁴ En een zekere Jood, van wie de naam Apollos was, een Alexandriër van afkomst, een welsprekend man, die kundig was op het gebied van de Schriften, kwam in Efeze aan. ²⁵ Deze was in de weg van de Heere onderwezen en, omdat hij vurig van geest was, sprak en onderwees hij nauwkeurig de zaken van de Heere, maar hij wist alleen van de doop van Johannes. ²⁶ En hij begon vrijmoedig te spreken in de synagoge. En toen Aquila en Priscilla hem gehoord hadden, namen zij hem apart en legden hem de weg van God nauwkeuriger uit. ²⁷ En toen hij naar Achaje wilde reizen, bemoedigden de broeders hem en schreven aan de discipelen dat zij hem moesten ontvangen. En toen hij daar gekomen was, bood hij veel hulp aan hen die door de genade geloofden; ²⁸ want hij bestreed de Joden krachtig in het openbaar door uit de Schriften te bewijzen dat Jezus de Christus is.

Apollos wordt omschreven als iemand die zeer kundig was met de Schriften. Wat hem onderscheidde van normale talenten die een goed onderwijzer maakt is dat hij ook vurig van Geest, vrijmoedig en krachtig was door de Heilige Geest. Zo onderwees hij de mensen om de (Oude Testamentische) Schriften op de juiste manier te interpreteren: dat Jezus de Christus is.

Voorbeeld: De gave van het geven van Joses (Barnabas)

Handelingen 4:32–37 (HSV)

³² En de menigte van hen die geloofden, was een van hart en een van ziel; en niemand zei dat iets van wat hij bezat, van hemzelf was, maar alles hadden zij gemeenschappelijk. ³³ En de apostelen legden met grote kracht getuigenis af van de opstanding van de Heere Jezus; en er was grote genade over hen allen. ³⁴ Want er was ook niemand onder hen die gebrek leed; want allen die landerijen of huizen bezaten, verkochten die en brachten de opbrengst van het verkochte en legden die aan de voeten van de apostelen. ³⁵ En aan ieder werd uitgedeeld naar dat men nodig had. ³⁶ En Joses, die door de apostelen ook Barnabas genoemd werd (wat vertaald betekent: een zoon van vertroosting), een Leviet, afkomstig uit Cyprus, ³⁷ had een akker, verkocht die en bracht het geld en legde het aan de voeten van de apostelen.

Veel vroege Christenen ontvingen de gave van het geven en droegen veel van hun bezittingen af aan de gemeente. Het gevolg was dat de gemeente veel bezat waardoor niemand tekort kwam. De gemeente uit die tijd was eensgezind en volledig gemeenschappelijk. Als gevolg hiervan konden de apostelen zich volledig richten op het met grote kracht afleggen van hun getuigenis van Jezus Christus. Door de gave van geven kan de gemeente zich optimaal inzetten zonder zorgen over de middelen die daarvoor nodig zijn.

Voorbeeld: De gave van de ontferming van Tabitha (Dorkas)

Handelingen 9:36–39 (HSV)

³⁶ En er was in Joppe een zekere discipelin van wie de naam Tabitha was, wat vertaald Dorkas betekent. Deze was overvloedig in goede werken, en in liefdegaven die zij schonk. ³⁷ En het gebeurde in die dagen dat zij ziek werd en stierf; en toen men haar gewassen had, legde men haar in de bovenzaal. … ³⁹ En Petrus stond op en ging met hen mee; en toen hij daar gekomen was, brachten zij hem in de bovenzaal. En alle weduwen stonden bij hem, terwijl zij huilden en de onder- en bovenkleding toonden die Dorkas gemaakt had toen zij nog bij hen was.

De gave van ontferming, of van liefdegaven zoals het hier wordt omschreven, is een zeer krachtige gave van de Geest. Je ziet wat een gemis de dood van Tabitha was voor alle mensen die haar kenden, vanwege haar liefdegaven en ontferming. Zij gaf alles wat zij had aan anderen: liefde en kleding maken. Deze gave van omzien naar elkaar houdt de onderlinge banden sterk en is zeer belangrijk in het lichaam van Christus.

Voorbeeld: De gave van profetie van Agabus

Handelingen 11:27–30 (HSV)
²⁷ En in die dagen kwamen enkele profeten vanuit Jeruzalem naar Antiochië. ²⁸ En een van hen, van wie de naam Agabus was, stond op en gaf door de Geest te kennen dat er een grote hongersnood zou zijn over heel de wereld, die ook gekomen is onder keizer Claudius. ²⁹ En de discipelen besloten, ieder naar vermogen, iets te sturen ten dienste van de broeders die in Judea woonden, ³⁰ en dat deden zij ook. En zij stuurden het naar de ouderlingen door de hand van Barnabas en Saulus.

In dit geval zien we dat Agabus de gave van profetie heeft ontvangen om hiermee de gemeente te waarschuwen voor een toekomstige hongersnood. De gemeente kon zich met deze kennis voorbereiden door middelen op te sparen en naar broeders in Judea te sturen.

Er zijn in de Bijbel vele profetieën beschreven over toekomstige gebeurtenissen. In alle gevallen wil God Zijn dienstknechten laten weten wat er komen in de toekomst zodat wij ons kunnen voorbereiden en niet overvallen worden (Matt. 24:25, 1 Joh, 16:13, Op. 1:1).

Naast de toekomst te voorzeggen zien we ook dat profetie op andere manieren kan. In 1 Kor. 14 zegt Paulus dat profetie vermaand en bemoedigd en zo de gemeente opbouwt. In Openbaring 19:10 schrijft Johannes dat getuigen van Jezus de Geest van de profetie is. Sommige mensen denken dat profetie inhoudt om de woorden van God over te brengen, dit hoeft dus niet per se toekomstvoorspelling te zijn.

Voorbeeld: De gave van genezing door Paulus

Handelingen 14:8–11 (HSV)
⁸ En er zat in Lystre een man die geen macht had over zijn voeten: hij was kreupel van de moederschoot af en had nooit kunnen lopen. ⁹ Deze hoorde Paulus spreken. Die keek hem doordringend aan en toen hij zag dat hij geloof had om gezond te worden, ¹⁰ zei hij met luide stem: Sta recht op uw voeten! En hij sprong op en liep rond. ¹¹ En de menigten, die zagen wat Paulus gedaan had, verhieven hun stem en zeiden in het Lycaonisch: De goden zijn aan mensen gelijk geworden en naar ons afgedaald.

Bij bijna alle gevallen van genezingen zien we dat mensen God prijzen na het zien van de genezing. Dat komt natuurlijk omdat het op geen enkele andere wijze mogelijk is dat iemand spontaan geneest, zeker niet als dat gebeurt na het uitspreken van de Naam van Jezus. Dit is een getuigenis aan de omstanders dat de ware God aan het werk is door de gelovigen die de genezingen uitvoeren.

Is het Gods doel om alle mensen gezond te maken? Nee, hoewel dat natuurlijk soms wel gebeurt. Sterker nog, soms is er juist ziekte om Gods grootsheid te demonstreren.

Johannes 9:2–3 (HSV)
² En Zijn discipelen vroegen Hem: Rabbi, wie heeft er gezondigd, hij of zijn ouders, dat hij blind geboren zou worden? ³ Jezus antwoordde: Hij heeft niet gezondigd en zijn ouders ook niet, maar dit is gebeurd, opdat de werken van God in hem geopenbaard zouden worden.

Het doel is altijd ten eerste om de ziel van de mensen gezond te maken door het kenbaar maken van het Evangelie van Jezus Christus. Door de bovennatuurlijk genezing laat God zien dat Hij de ziel van de mensen kan genezen. Dit is de ware genezing die wij moeten nastreven voor alle mensen:

1 Petrus 2:24–25 (HSV)
²⁴ Die Zelf onze zonden in Zijn lichaam gedragen heeft op het hout, opdat wij, voor de zonden dood, voor de gerechtigheid zouden leven. Door Zijn striemen bent u genezen. ²⁵ Want u was als dwalende schapen; maar u bent nu bekeerd tot de Herder en Opziener van uw zielen.

Dit wil niet zeggen dat er geen bovennatuurlijke genezing meer mogelijk is. Zie wat Jakobus zegt over zieke Christenen:

Jakobus 5:14 (HSV)
¹⁴ Is iemand onder u ziek? Laat hij dan de ouderlingen van de gemeente bij zich roepen en laten die voor hem bidden en hem met olie zalven in de Naam van de Heere.

Voorbeeld: De gave van krachten van Paulus bij Elymas

Handelingen 13:6–12 (HSV)
⁶ En toen zij het eiland doorgegaan waren tot Pafos toe, troffen zij een zekere tovenaar aan, een valse profeet, een Jood van wie de naam Barjezus was. ⁷ Hij hoorde bij de stadhouder Sergius Paulus, een verstandig man. Die riep Barnabas en Saulus bij zich en verlangde ernaar het Woord van God te horen. ⁸ Maar Elymas, de tovenaar (want zo wordt zijn naam vertaald), ging tegen hen in en probeerde de stadhouder van het geloof af te houden. ⁹ Maar Saulus (die ook Paulus genoemd wordt), vervuld met de Heilige Geest, keek hem doordringend aan, en zei: ¹⁰ O duivelskind, vol van alle bedrog en van alle sluwheid, vijand van alle gerechtigheid, zult u er niet mee ophouden de rechte wegen van de Heere te verdraaien? ¹¹ En nu, zie, de hand van de Heere is tegen u en u zult blind zijn en de zon voor een tijd niet zien. En onmiddellijk viel er donkerheid en duisternis op hem, en rondlopend zocht hij naar mensen om hem bij de hand te leiden. ¹² Toen de stadhouder zag wat er gebeurd was, geloofde hij, versteld over de leer van de Heere.

Paulus, die zelf ook verblind is geweest, spreekt deze kracht uit over Elymas en het gebeurde. Dit deed hij niet uit eigen kracht, er staat dat hij vervuld was van de Heilige Geest. Het was God die dit deed door Paulus heen. Het resultaat was dat het kwaad geen macht meer had over de stadhouder en hij door deze bovennatuurlijke kracht, die groter was dan de kracht van de tovenaar Elymas, tot het geloof kwam.

We zien soortgelijke bovennatuurlijke krachten vooral als er getwist wordt tussen afgoden en de ware God. Denk aan het vuur uit de hemel door Elia bij de valse profeten van Baäl (1 Kon. 18:20-40), de tien plagen in Egypte en Jannes en Jambres, de tovenaars (Ex. 7-12) en bijvoorbeeld de Ark van het Verbond in de tempel van de afgod Dagon, waarbij het afgodsbeeld telkens omvalt en kapot gaat (1 Sam. 5:1-5).

Voorbeeld: De gave van tongen door de apostelen

Handelingen 2:1–11 (HSV)
2 En toen de dag van het Pinksterfeest vervuld werd, waren zij allen eensgezind bijeen. ² En plotseling kwam er uit de hemel een geluid als van een geweldige windvlaag en dat vervulde heel het huis waar zij zaten. ³ En aan hen werden tongen als van vuur gezien, die zich verdeelden, en het zat op ieder van hen. ⁴ En zij werden allen vervuld met de Heilige Geest en begonnen te spreken in andere talen, zoals de Geest hun gaf uit te spreken. Nu woonden er Joden in Jeruzalem, godvrezende mannen uit alle volken die er onder de hemel zijn. ⁶ Toen dan dit geluid klonk, kwam de menigte samen en raakte in verwarring, want ieder hoorde hen in zijn eigen taal spreken. ⁷ En zij waren allen buiten zichzelf en verwonderden zich, en zij zeiden tegen elkaar: Zie, zijn het niet allen Galileeërs die daar spreken? ⁸ En hoe kunnen wij hen dan horen, eenieder in onze eigen taal, waarin wij geboren zijn? ⁹ Parthen, Meden en Elamieten en zij die inwoners zijn van Mesopotamië, Judea, Kappadocië, Pontus en Asia, ¹⁰ Frygië, Pamfylië, Egypte, en de streken van Libië, dat bij Cyrene ligt, alsook de nu hier verblijvende Romeinen, zowel Joden als proselieten, ¹¹ Kretenzen en Arabieren, wij horen hen in onze taal over de grote werken van God spreken.

Het woord tongen in de Bijbel is het Griekse woord glossa (letterlijk tong) maar betekent “spraakorgaan/tong” of “manier van spreken” of “taal”. Hier bij het uitstorten van de Heilige Geest zien de mensen meerdere tongen van vuur (glossa, tongen) waarna de apostelen met andere tongen (glossa, talen) begonnen te spreken. We weten dat het hier normale begrijpbare talen waren omdat de omstanders de apostelen hoorden prediken in hun eigen (buitenlandse) taal. Petrus legt in zijn hier opvolgende toespraak ook uit wat de apostelen zojuist in tongen hebben gesproken: de grootse daden van God.

Dit was niet een natuurlijk talent of kennis van een taal maar een bovennatuurlijke vaardigheid waarbij de Heilige Geest door de apostelen heen spreekt over de grootste daden van God in de talen van de omstanders. In 1 Kor. 14 spreekt Paulus ook over de gave van tongen. Hij legt de nadruk vooral op het nuttig zijn met deze gave: we moeten niet in andere talen spreken als niemand het kan uitleggen/vertalen. Het doel van tongen is om in andere talen te spreken over Jezus zodat je mensen kunt bereiken waarvan je normaliter de taal niet spreekt. Dat is ook wat we zien als de Heilige Geest wordt uitgestort over de apostelen.

Sommige mensen geloven ook dat je in tongen de taal van de engelen kunt spreken omdat Paulus zegt “al sprak ik de taal van de engelen” (1 Kor. 13:1) en “wie in een andere taal spreekt, spreekt geheimenissen tot God” (1 Kor. 14:2). Dit zie je heel veel in charismatische kerken. Andere mensen denken dat Paulus hier vooral retorisch spreekt over heidense gebruiken in die tijd waarbij in tempels in brabbeltaal werd gesproken. Hoe dan ook, als er geen uitlegger is van de onverstaanbare taal, hoort het niet thuis tijdens een openbare dienst omdat het op die manier niet de gemeente opbouwt.

Vandaag de dag zijn er over de wonderbaarlijke gaven twee grote gedachtegangen binnen het Christendom. In Charismatische kringen (van charisma, genadegaven) spelen de genadegaven een grote rol in het dagelijks Christen zijn. Er wordt daar volop in tongen gesproken, demonen uitgedreven (soms ook uit Christenen) en over elkaar geprofeteerd. Iedereen kent ook vast wel de geneesdiensten. Zij geloven dat de Christenen van vandaag in dezelfde mate als de apostelen de genadegaven (kunnen) hebben. Het belangrijkste argument is dat er in de Bijbel niks wordt gezegd over het stoppen van de wondergaven. Deze gedachtegang over het continueren van de genadegaven wordt ook wel eens het continuationisme genoemd.

De andere gedachtegang wordt het cessationisme genoemd, het ophouden (cessate). Deze Christenen geloven wel dat God nog steeds wonderen doet maar niet meer in de mate van bij het ontstaan van de gemeente. Vaak hoor je dat alleen de apostelen het gezag hadden ontvangen om deze bovennatuurlijke wonderen te kunnen doen. Het doel van deze bovennatuurlijke tekenen is om de autoriteit en de gesproken woorden van de apostelen te bekrachtigen. Als je nieuwe openbaringen geeft dan kun je die alleen vertrouwen als God die op een bovennatuurlijke wijze bekrachtigt.

In de Bijbel zie je ook de grootste en meeste wonderen rondom de momenten dat God grote openbaringen doet: de Exodus, Elia, de komst van Jezus, de komst van de Heilige Geest en ook in de eindtijd (Openbaring). Cessationisten dragen vaak o.a. deze Bijbelverzen aan:

2 Korintiërs 12:12 (HSV)
¹² De tekenen van een apostel zijn onder u verricht, in al mijn volharding, in tekenen, wonderen en krachten.

Hebreeën 2:3–4 (HSV)
³ hoe zullen wij dan ontvluchten, als wij zo’n grote zaligheid veronachtzamen, die in het begin door de Heere is verkondigd, en die aan ons is bevestigd door hen die Hem gehoord hebben. ⁴ God heeft er bovendien mede getuigenis aan gegeven door tekenen, wonderen en allerlei krachten, en gaven van de Heilige Geest, overeenkomstig Zijn wil.

Of de wondertekenen nu wel of niet door zijn gegaan na de apostelen staat los van het gevaar om het klakkeloos aan te nemen. In de Bijbel wordt namelijk ernstig gewaarschuwd over valse profeten en valse tekenen en wonderen, in het bijzonder in de eindtijd (2 Tess. 2:9-10). Laten we wonderen en tekenen dus altijd toetsen met Bijbelse voorwaarden. Een persoon waarvan de profetie niet uitkomt is een valse profeet (Deut. 18:20-22, Matt. 7:15-20). In tongentaal spreken hoort alleen als het nuttig is en als het door iemand anders wordt uitgelegd/vertaald (1 Kor. 14:5). In het algemeen worden we opgeroepen woorden te toetsen aan de Bijbel (1 Joh. 4:1) en mensen te toetsen aan hun levenswandel (Matt. 7:17-20).

Er zijn vele voorbeelden en gelijkenissen gegeven door Jezus waarbij wij, als gelovigen, worden vergeleken met een dienaar, slaaf of rentmeester. Denk bijvoorbeeld aan de gelijkenis van de maagden en de talenten (Matt. 25:1-30), de trouwe en ontrouwe dienaar (Luc. 12:42-48) en de onnutte dienaar (Luc. 17:7-10). Er is in die gelijkenissen een eigenaar die op reis gaat en het beheer over zijn eigendommen aan zijn dienaars overlaat. Als hij terugkomt, hoe is het dan gesteld met zijn eigendom? Er zijn goede en slechte dienaars geweest die worden beloond of gestraft naar hun inzet. Ook de apostelen maken gebruik van dit beeld van rentmeesterschap door de gelovigen aan te sporen om zich in te zetten voor het Koninkrijk van God, in plaats van de materiële zaken en aardse begeertes.

Het rentmeesterschap wil absoluut niet zeggen dat je redding afhankelijk is van je inzet. Het heeft te maken met wat iemand doet na het ontvangen van het Evangelie. Als iemand helemaal niets doet met de roeping door het Evangelie dan is zo iemand als diegene die zijn talent in de grond stopt. Als iemand zich wel bekeert dan zal diegene wel wat doen met zijn of haar roeping naar de mate van geloof (talenten) dat diegene ontvangen heeft.

De apostelen sporen ons, de bekeerde gelovigen, aan om ons bewust te zijn van de roeping die wij hebben. Wij zijn weliswaar gered en veilig maar we worden daarnaast wel gevraagd om ijverig te zijn binnen het Koninkrijk van God. Nogmaals, onze redding is door het geloof alleen, maar onze beloning is wél afhankelijk van onze inzet.

Discussie

• Hoe kunnen we actief en bewust werken aan het vervullen van onze roeping, zonder te vervallen in wetticisme (zelfrechtvaardiging)?
• Ben je tijdens het dagelijkse leven bewust van deze roeping?
• Wat kunnen we doen om ons bewust te blijven van deze mooie opdracht die ons is toevertrouwd?

In 1 Korintiërs 12:11 schrijft Paulus dat de Heilige Geest de gaven uitdeelt zoals Hij dat wil. In Romeinen 12 en Efeziërs 4 schrijft Paulus hoe de Heilige Geest die verdeling maakt door de gemeente te vergelijken met een lichaam. Een lichaam bestaat uit allerlei lichaamsdelen en organen die afzonderlijke dingen doen maar wel samen één groot geheel vormen. De delen zijn anders maar ze kunnen niet op zichzelf of los van elkaar leven, ze hebben elkaar nodig en zijn aan elkaar verbonden. Als er ook maar iets ontbreek of niet gezond is, heeft het hele lichaam daar last van.

Zo is het ook met de gemeente. God geeft iedereen een andere plaats in de gemeente waardoor het een samenhangend en gezond geheel wordt. Dit geldt voor de gehele Gemeente van God, maar ook voor iedere lokale gemeente. Een gezond lichaam kan zich wapenen tegen ziektes en verwondingen. Een gezond lichaam kan zich met volle energie en overgave inzetten.

De gemeente is dus niet een instituut of organisatie wat door mensen wordt opgebouwd maar het is een samenhangend geheel van mensen die door God zijn samengebracht. Iedereen is voorzien van alle benodigde geestelijke vaardigheden om de gemeente gezond te houden en op te bouwen. Christus is het Hoofd van dit lichaam, Hij bestuurt alles.

Discussievragen

• Zijn er ook uitdagingen bij deze onderlinge verschillen?
• Hoe ervaar jij de diversiteit van gaven in je eigen kerk?
• Wat zijn de voordelen van deze diversiteit?

Paulus schrijft dat álle gelovigen gaven van bedieningen hebben ontvangen. Iedereen heeft een unieke samenstelling van gaven die gebruikt kan worden om dienstbaar te zijn naar God en in je omgeving. Niet iedereen hoeft te prediken of te evangeliseren op straat om een ‘echte’ Christen te zijn. Dit zijn roepingen en talenten die God aan sommige Christenen geeft. Aan anderen geeft Hij andere dienende gaven en roepingen zoals bijvoorbeeld bemoedigen of vrijgevig zijn. Dit zijn gaven en roepingen die minder opvallen (bij mensen) maar niet minder belangrijk zijn.

Vaak weten we zelf al wel waar we goed in zijn, al is dat onbewust. Dit zijn namelijk vaak de dingen die we al aan het doen zijn, die we gedaan hebben of heel graag zouden willen doen. Deze begeerte van waaruit wij die dingen graag doen komt voort uit de Heilige Geest.

Soms krijgen we ook van anderen complimenten of aansporingen iets te gaan doen waar we goed in zijn of wat goed bij ons past. Ook dit kan een goede indicatie zijn van onze geestelijke gaven.

Discussie

• Zie jij gaven bij anderen waarvan ze zich misschien niet bewust van zijn?
• Heb jij wel eens een rol op je genomen in de gemeente?
• Welke gaven denk jij dat je hebt, als je kijkt naar jouw betrokkenheid in de gemeente of je omgeving?

Via het gebed maken wij bij God kenbaar dat wij een verlangen hebben voor een bepaalde gave. Dit verlangen zou ook heel goed door de Heilige Geest in ons hart gegeven kunnen zijn. We hoeven dus niet bang te zijn om vrijmoedig om gaven te bidden als we die verlangen omwille van onze dienstbaarheid. Onze hemelse Vader luistert naar onze gebeden en geeft overvloedig (Rom. 12:3).

Salomo vroeg God ook in het gebed om de gave van wijsheid. Niet voor eigen gewin maar om zijn bediening beter te kunnen beoefenen.

1 Koningen 3:9–12 (HSV)
⁹ Geef dan Uw dienaar een opmerkzaam hart, om recht te kunnen spreken over Uw volk, om met inzicht onderscheid te kunnen maken tussen goed en kwaad, want wie zou over dit machtige volk van U kunnen rechtspreken? ¹⁰ Het was goed in de ogen van de Heere, dat Salomo dit gevraagd had. ¹¹ God zei tegen hem: Omdat u hierom gevraagd hebt, en niet gevraagd hebt om een lang leven voor uzelf; omdat u niet om rijkdom voor uzelf hebt gevraagd en niet om de dood van uw vijanden hebt gevraagd, maar om inzicht hebt gevraagd voor uzelf om naar rechtszaken te kunnen luisteren, ¹² zie, daarom doe Ik overeenkomstig uw woorden: zie, Ik geef u een wijs en verstandig hart, zodat uws gelijke er vóór u niet geweest is, en uws gelijke na u niet zal opstaan.

Elia vroeg God om een gave van een wonderteken, ook hij deed dat niet lukraak, hij vroeg om een wonderteken om te bewijzen dat God de enige ware God van Israël was, en niet de afgod Baäl. In die tijd waren er bijna geen gelovigen meer over (7000) en was Israël verwikkeld in een hevige geestelijke strijd.

1 Koningen 18:36–39 (HSV)
³⁶ En het gebeurde, toen men het graanoffer bracht, dat de profeet Elia naar voren kwam en zei: HEERE, God van Abraham, Izak en Israël, laat het heden bekend worden dat U God bent in Israël, en ik Uw dienaar, en dat ik al deze dingen overeenkomstig Uw woord heb gedaan. ³⁷ Antwoord mij, HEERE, antwoord mij, zodat dit volk weet dat U, HEERE, de ware God bent, en dat U hun hart tot inkeer gebracht hebt. ³⁸ Toen viel er vuur van de HEERE neer, verteerde het brandoffer, het hout, de stenen en het stof. Zelfs het water in de geul likte het op. ³⁹ Toen heel het volk dat zag, wierpen zij zich met hun gezicht ter aarde en zeiden: De HEERE is God, de HEERE is God!

Discussie

• Wat is de juiste houding in gebed wanneer we om geestelijke gaven vragen, en hoe kunnen we ons hart daarop afstemmen?
• Heb jij wel eens gebeden om geestelijke gaven? Wat was het resultaat?
• Wat betekent het om naar gaven te “streven” en hoe kunnen we dit op een praktische manier in ons dagelijks leven toepassen?

In het Nieuwe Testament staan talloze waarschuwingen over (valse) gaven die niet van de Heilige Geest afkomstig zijn. We weten ook dat satan gelovigen probeert te misleiden door zich voor te doen als een goede engel (2 Korintiërs 11:14-15). Dit betekent dat zijn valse gaven en tekenen heel erg lijken op de echte! Het verschil zit in de intentie en het doel van deze valse gaven.

Er zijn een aantal manieren hoe we deze gaven kunnen toetsen:

De ware Geest belijdt altijd de ware Jezus Christus en spreekt ook nooit de Bijbel tegen

1 Johannes 4:2–6 (HSV)
² Hieraan leert u de Geest van God kennen: elke geest die belijdt dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, is uit God; ³ en elke geest die niet belijdt dat Jezus Christus in het vlees gekomen is, is niet uit God; maar dat is de geest van de antichrist, waarvan u gehoord hebt dat hij komt, en die nu al in de wereld is. ⁴ Lieve kinderen, u bent uit God en u hebt hen overwonnen, want Hij Die in u is, is groter dan hij die in de wereld is. ⁵ Zij zijn uit de wereld; daarom spreken zij uit de wereld, en de wereld luistert naar hen. ⁶ Wij zijn uit God. Wie God kent, luistert naar ons; wie niet uit God is, luistert niet naar ons. Hieraan herkennen wij de geest van de waarheid en de geest van de dwaling.

De ware Geest is te herkennen door een liefdevolle levenswandel met goede vruchten

Mattheüs 7:15–23 (HSV)
¹⁵ Maar wees op uw hoede voor de valse profeten, die in schapenvacht naar u toe komen maar van binnen roofzuchtige wolven zijn. ¹⁶ Aan hun vruchten zult u hen herkennen. Men plukt toch geen druif van doornstruiken of vijgen van distels? ¹⁷ Zo brengt iedere goede boom goede vruchten voort en een slechte boom brengt slechte vruchten voort. ¹⁸ Een goede boom kan geen slechte vruchten voortbrengen en een slechte boom kan geen goede vruchten voortbrengen. ¹⁹ Iedere boom die geen goede vrucht voortbrengt, wordt omgehakt en in het vuur geworpen. ²⁰ Zo zult u hen dus aan hun vruchten herkennen.

Als iemand gaven van de Geest lijkt te hebben of uit te oefenen en het gaat gepaard met on-Bijbelse leer of een zondige levensstijl die zich richt op natuurlijke begeertes, dan dienen wij erg voorzichtig te zijn.

Discussiepunten

Welke specifieke vruchten zou je verwachten te zien in het leven van iemand die echt door de Heilige Geest geleid wordt? Hoe kunnen we onderscheid maken tussen goede werken die voortkomen uit de Geest en die welke voortkomen uit zelfzuchtige motieven?

Hoe belangrijk is de christologie (het juiste beeld van Jezus) in het onderscheiden van de geestelijke gaven? Wat betekent het praktisch om een gave te “toetsen” aan de persoon en het werk van Christus?

Het gevaar van goede daden doen die niet uit de Geest komen, is dat ze vaak voortkomen uit eigen kracht, eigenbelang, of een verlangen naar erkenning, in plaats van uit een oprecht verlangen om God te dienen en anderen te zegenen. Goede daden die niet geworteld zijn in de Heilige Geest, kunnen leiden tot geestelijke vermoeidheid, frustratie en zelfs trots, omdat ze niet gevoed worden door de genade en kracht die alleen de Geest kan geven.

Zoals wel eens gezegd wordt, zijn de vruchten van de Geest uitingen van een karakter dat gevormd is door Gods Geest, en de gaven van de Geest zijn daden die voortvloeien uit dat karakter. Als onze daden niet voortkomen uit een door de Geest gevormd karakter, missen ze de ware kracht en zuiverheid die alleen de Geest kan geven.

We kunnen de oorsprong van onze gaven dus herkennen aan de uitingen van ons karakter die daarmee gepaard gaan. Als een genadegave gepaard gaat met vruchten van de Geest zoals liefde, zelfbeheersing of vrede, dan is dat een duidelijk signaal dat de gave voortkomt uit de Heilige Geest. Wanneer een genadegave gepaard gaat met natuurlijke karaktertrekken als boosheid of vijandigheid of een levensstijl van bijvoorbeeld overspel of dronkenschap dan moeten we goed oppassen of de oorsprong van onze daden en gaven wel uit de Heilige Geest voortkomen of uit onze eigen natuur, zelfs onbewust.

Discussie

• Hoe kunnen we voorkomen dat we meer gefocust raken op onze gaven dan op het ontwikkelen van christelijke deugden zoals liefde, geduld en zachtmoedigheid?
• Welke waarschuwingssignalen kunnen erop wijzen dat onze gaven niet langer geleid worden door de Geest maar door eigenbelang of trots?

Het is een best bijzondere situatie waarin de mens zich begeeft. Enerzijds zijn wij natuurlijke schepselen die helemaal afhankelijk zijn van bijvoorbeeld eten, drinken, werken en gezin. Anderzijds hebben wij ook een geestelijk bestaan waar we ons van bewust zijn.

Paulus spreekt hier ook over als hij zegt dat hij graag had gezien dat iedereen zoals hem in het leven staat: zonder partner, volledig inzetbaar voor God. Volgens Paulus is het logisch dat een grote natuurlijke verantwoordelijkheid, zoals een partner en kinderen, veel aandacht en kracht vereist waardoor er minder beschikbaar blijft voor geestelijke zaken. In 1 Kor. 7:38 zegt Paulus daarover dat het goed is om te trouwen maar dat het is beter is om alleen te blijven omwille van God.

God heeft niet alleen de hemel geschapen, ook de aarde. Dit betekent dat het natuurlijke, zoals God dat geschapen heeft, ook goed is. God heeft het immers zo gemaakt dat wij hier op aarde trouwen, heersen en moeten werken (Gen. 1-3). Dit zal echter niet voor altijd zo blijven. Jezus zegt immers dat er in de hemel niemand trouwt (Matt. 22:29-30). Dit verklaart ook Paulus’ boodschap: het natuurlijke (zoals God dat geschapen heeft) is goed, maar de geestelijke zaken zijn beter. Het natuurlijke is tijdelijk en het geestelijke is eeuwig (2 Kor. 4:18).

Hoe iedereen hier mee omgaat is persoonlijk en ook deels bepaald door de roeping en de genadegaven die ons geschonken zijn. In het kader van goed rentmeesterschap moeten wij hier echter wel verstandig mee omgaan. Dit betekent dat wij niet al onze tijd en energie zouden moeten steken in aardse zaken en schatten (Matt. 6:19-21). Het is dus misschien niet verstandig ons hele leven keihard te werken als dat niet zou hoeven en vakanties te vieren.

Discussie

• Wat zijn enkele praktische manieren om rust en vernieuwing te integreren in ons dagelijks leven, zodat we effectief kunnen blijven in zowel onze geestelijke als natuurlijke verantwoordelijkheden?
• Hoe kunnen we onze gezinnen betrekken bij onze geestelijke roeping, zodat deze geen bron van spanning maar juist van steun en groei wordt?