Ik ben Ryan, 26 jaar getrouwd en trots papa van een pasgeboren zoon. Van kleins af aan ben ik opgegroeid in deze kerk. Ik Was van de kinderen de oudste, genoot van de diensten en het geven van de voetbaltrainingen na de kerk.

Maar daar gaat mijn getuigenis natuurlijk niet over. Als kind in een gelovig gezin opgroeien heeft ontzettend veel voordelen. Ik leerde mensen vergeven, naar mensen om te kijken, goed te handelen en Ik hoorde ook veel van de verhalen na het eten aan tafel. Ik ben dankbaar voor deze tijd en merkte al snel dat God een onderdeel werd in mijn leven.

Uiteindelijk ging ik zomers altijd naar een voetbalkamp, dit heette sportswittness en was een voetbalkamp waar allemaal kinderen met verschillende kerkelijke achtergronden in de vakantie gingen voetballen. Hier deden we 2x per dag trainen en gingen we in de ochtenden een stuk hardlopen om vervolgens een bijbelstudie te doen. Op dat kamp kwam er altijd een topsporter spreken. Dit keer was het een volleyballer, hij vertelde zijn getuigenis hoe hij God op radicale manier heeft ervaren en wist met alle verhalen die ik al had gehoord JA dit geloof ik! Ik geloof dat Jezus Christus naar de aarde kwam om voor mij zonde te sterven! Dit was dus ook mijn moment dat ik mijn hart aan de heer had gegeven.

Tegelijkertijd merkte ik ook dat er nog steeds dingen niet goed waren in mijn leven. Dat ik dingen deed waar ik constant door gedachtes op gewezen werd. Dit zorgde ervoor dat ik naast dat ik zeker geloofde.., me niet voldoende vond om me bijvoorbeeld te laten dopen.

Wat als kind nog was van Ryan: je bent te veel met jezelf bezig. (Trots gevoel) veranderde dat in de puberteit naar Ryan: je gokt nog op voetbalwedstrijden, je kijkt dingen waar je je voor schaamt.

Uiteindelijk krijgt het gevoel van het weten dat je Bewust zondigt een plek in je hoofd en voel je dat je worstelt. Dit is anders voor mij dan dat je per ongeluk iets verkeerd zegt of doet. Dit is waar je bewust een verkeerde keuze maakt en waar je samen met God bevrijd van wil worden. Niet het zondig zijn maar het doen van dat wat jezelf niet wilt en hoe het niet bedacht is

Dit is dus dezelfde jongen die alle verhalen wist en met heel zijn hart geloofde dat God daar was en voor mij zorgt. Uiteindelijk ben ik met God gaan praten, God wat moet ik, ik kan dit niet, ik weet dat ik zondig maar het houdt me in zijn greep. (Leek Paulus) Terwijl ik wist dat alleen God mij daarmee kon helpen. Elke zondag opnieuw beleed ik en vroeg om vergeving, de strijd weer aan ging, maar tegelijkertijd op het einde van de week weer terug viel.

Naarmate dat ik ouder werd zag ik in en begreep ik dat de zonde allang voor mij gedragen zijn. Dat Jezus dat gedragen heeft en God heel anders naar mij keek. Dit zorgde ervoor dat ik mijn focus bij God kreeg I.p.v. wat nog fout was en kon deze punten na een aantal jaren worstelen achter me laten.

Ondertussen werden zoveel jongere tieners gedoopt. Eerst dacht ik zoals ik net vertelde, ik ben nog niet voldoende waarbij ik daarna weer in strijd raakte met gedachtes. Iets wat ik sowieso al veel doe. Dat is niet erg, zolang het je niet gaat belemmeren. Dan moet je het aanpakken.

De gedachte om me te laten dopen spookt dus al heel lang door mijn hoofd, Maar de laatste 5 jaar op een andere manier. Ik wist niet of ik het moest doen. Ik kon en kan nog steeds niet een antwoord vinden of God mij Direct zou vragen het te doen. Geloof ook niet dat je pas na je doop behouden wordt, *Geloof me anders had ik me op 13 jarige leeftijd bij het voetbalkamp onder laten dompelen. *

Tijdens de momenten dat personen zich lieten dopen ervaarde ik een strijd. Begon ligt maar werd steeds sterker. Ook tijdens de doop van mijn vrouw (toen nog vriendin werd ik zenuwachtig vooraan in de kerk). Waarom is deze strijd er, waarom ervaar ik hem zo. Dit omdat ik wist dat er op het einde nog een oproep zou worden gedaan. Veel gesprekken gevoerd, waar ik diep van binnen wou laten zien dat ik voor God gekozen had.

Ik droomde dat (onze) Reinier, in mijn droom 10x vroeg waarom ik nog niet gedoopt was, ik gaf steeds geen antwoord. Totdat ik bij de laatste keer zei: als God wil dat ik me laat dopen dan zal ik dat doen. (Denk het enige antwoord anders had t wel door geduurd de droom).

Tijdens een preek op zondag leek van heel de dienst één moment voor mij! Deze woorden kwamen goed binnen. Jezus werd geboren dan vieren we feest (kerstmis) Jezus stierf en stond op dan vieren we (Pasen), de heilige geest is over ons uitgestort en dat vieren we met (Pinksteren). Allemaal feesten die terug komen in de ? Doop!

Toch hé, als je dan toch aan het denken bent dan komen er weer gedachtes, ja je hebt je steeds niet laten dopen nu wel? Je bent toch als kind gedoopt waarom zou je dat dan doen. De strijd werd heftig en dat deed me beseffen WAAROM WAAROM ERVAAR IK DEZE STRIJD. (Eerlijk ook toen ik dit opschreef ervaarde ik het weer)

Gelukkig was er nog een avond waar ik bij moest zijn voordat de kleine geboren werd. Bij de jeugd kwam een ‘Oma’ uit Friesland naar de jeugd, uiteindelijk moest het tijdens de bijbelstudie weer over de doop gaan en liet zij zien dat de doop heel simpel is. Ze vertelde over de Ethiopiër die de verhalen hoorde geloofde en zich direct liet dopen. Het is voor iemand die nuchter is makkelijk maar zo simpel had ik de doop nog nooit gezien. Het mooiste vond ik dat we daarna het stuk dat ook Jezus zelf de zoon van God ook erbij pakte. Ik ben een beeld denker dus zag hem wandelend naar het water gedoopt worden en dacht : ja man dit wil ik. Maar toch hield ik het wel stil.

Het eindigde allemaal met afgelopen zondag waar Sam(uel) een vriend het juiste doorstuurde.

Dat komt als beelddenker binnen. Ik zag Jezus zelf naar water wandelen en ook ik wil doen wat Jezus mij vraagt.

Dat is waarom ik me laat dopen, niet omdat dit ervoor zorgt dat ik Gered ben, dat ik eerst me rotzooi moest opruimen of dat God daardoor de de strijd van mijn gedachtes aangaat want deze strijd heeft hij al gestreden.

Ik wil zoals dat bericht dat ik kreeg in zijn schoenen gaan wandelen. In het water met hem sterven en met hem opstaan. Iets wat ik in mijn hoofd en hart al heb gedaan maar wil bekrachtigen door de doop.

Amen!