Lukas 15 (verloren en gevonden, de hemel verheugt zich – 3 gelijkenissen)
Introductie
Lukas is de auteur van dit evangelieboek. Volgens de overlevering was Lukas een heiden. De apostel Paulus lijkt dit te bevestigen door Lukas te onderscheiden van degenen die “uit de besnijdenis” waren (Kol. 4:11, 14). Dit zou van Lukas de enige heiden maken die boeken van de Bijbel heeft geschreven. Hij is verantwoordelijk voor een aanzienlijk deel van het Nieuwe Testament en heeft zowel dit evangelie als het boek Handelingen geschreven. Deze boeken zijn waarschijnlijk geschreven tussen 60-62 na Christus. Lukas was een frequente metgezel van de apostel Paulus. Paulus verwees naar Lukas als een arts (d.w.z. dokter). Lukas verklaarde uitdrukkelijk dat zijn kennis van de gebeurtenissen in zijn evangelie afkomstig was uit de verslagen van ooggetuigen. Uit zijn inleiding tot het boek blijkt duidelijk dat het zijn doel was een geordend verslag te geven van de gebeurtenissen in Jezus’ leven. Zijn schrijfstijl is die van een wetenschappelijke, belezen auteur. Hij schreef als een nauwgezet historicus, waarbij hij vaak details gaf die hielpen bij het identificeren van de historische context van de gebeurtenissen die hij beschreef.
Het boodschap hoofdstuk dat we gaan bestuderen, laat ons zien hoe God de verlorenen zoekt en zich verheugt wanneer ze tot Hem terugkeren.
Lees als groep Lukas 15
|
Vragen Waarom denk je dat Jezus in gelijkenissen sprak? Wat was de reden dat Jezus deze gelijkenis vertelde? Wat illustreert het verhaal van het verloren schaap? Wat illustreert het voorbeeld van de weduwe en de verloren munt? Wat illustreert het verhaal van de verloren zoon? Wat illustreert het voorbeeld van de oudste zoon voor ons? Geef een kort getuigenis hoe jij tot bekering bent gekomen of misschien bent ‘teruggekomen.’ |
Antwoorden
1. Waarom denk je dat Jezus in gelijkenissen sprak?
Toen Farizeeën en Schriftgeleerden en anderen Jezus en Zijn boodschap begonnen af te wijzen, begon Hij, als het ware, Zijn boodschap te ‘versluieren’ door gelijkenissen te vertellen. Jezus legt Zijn boodschap van verlossing uit door de gelijkenissen.
De Schrift vermeldt 40 gelijkenissen – eenvoudige verhalen met een “verborgen” betekenis – die Christus in het laatste deel van Zijn openbare bediening vertelde. De gelijkenissen gaan allemaal over het evangelie en niets anders dan het evangelie. Deze 40 gelijkenissen zijn alleen opgetekend in Mattheüs, Marcus en Lukas en zijn beperkt tot de bediening van Jezus Christus. De gelijkenissen zijn oordelend over hen die Zij Christus en Zijn bediening bekritiseren (tot welke groep ze ook behoren).
2. Wat was de reden dat Jezus deze gelijkenis vertelde?
De Farizeeën en Schriftgeleerden klaagden dat Jezus zondaars ontving en met hen at.
Jezus wilde laten zien dat God blij is met deze “zondaars” die tot Jezus naderen.
“Deze man ontvangt zondaars” – Deze fase is de sleutel tot de trilogie van gelijkenissen die volgt.
Jezus schaamde zich er niet voor bekend te staan als een vriend van tollenaars en zondaars. Zij realiseerden zich dat ze redding nodig hadden en stonden open om het evangelie te horen.
Terwijl de Farizeeën en Schriftgeleerden op hen neerkeken, legde Jezus uit hoe Hij (God) naar hen keek.
Vers 3 stelt dat Jezus deze (1) gelijkenis tot hen sprak. Er zijn 3 verhalen die één thema uitleggen.
3. Wat illustreert het verhaal van het verloren schaap?
God zoekt, vindt, draagt en verheugt zich over de “verloren” zondaars die zich bekeren.
God neemt het initiatief om achter de verloren persoon aan te gaan.
De rabbijnen leerden dat God zondaars zou ontvangen als zij maar ernstig genoeg op zoek zouden zijn naar Zijn vergeving. Hier zien we dat God Degene is die op zoek gaat naar zondaars.
Niet alleen God verheugt zich, maar de hele hemel met Hem.
Schapen zijn hulpeloze wezens die gemakkelijk op een dwaalspoor kunnen worden gebracht, ze zijn op zichzelf kwetsbaar.
De herder in het Midden-Oosten was verantwoordelijk voor elk schaap. Hij was zijn meester verschuldigd
Er op toe te zien dat geen van de schapen zou verdwalen of zou worden gedood of gewond.
Het op Zijn schouders leggen van de schapen, is een beeld van de liefhebbende Herder.
4. Wat illustreert het voorbeeld van de weduwe en de verloren munt?
God neemt het initiatief om achter de verloren persoon aan te gaan. Hij zoekt en vindt de verloren zondaars die zich vervolgens bekeren
We zien hoe grondig de zoektocht is – er was licht nodig – een huis had gewoonlijk een kamer en geen ramen. Het huis wordt geveegd een teken van een grondige aanpak.
De “mooie” zilveren munt, mocht niet verloren gaan in het vuil van het stof (“zonde”) op de grond.
Niet alleen God verheugt zich, maar ook de engelen die in Zijn aanwezigheid zijn, verheugen zich – (Zie Openbaring 4:2-11 voor een idee wie de engelen zijn die in Zijn aanwezigheid zijn)
5. Wat illustreert het verhaal van de verloren zoon?
Het verzoek om het “deel van de erfenis dat mij toekomt”, is een schokkend verzoek.
Het komt neer op het zeggen dat hij wenste dat zijn vader dood was.
Hij had nl. nog geen recht op een erfenis terwijl zijn vader nog in leven was.
Dit verzoek en de daaropvolgende verspilling van dit “deel” beeldt alle zondaars uit, die de relatie met Jezus weigeren en alles wat we van God hebben gekregen (eeuwigheid met God de Vader en Zijn beloften niet erkennen maar afwijzen. In plaats daarvan kiezen voor een leven zonder Vader God en van zondige zelfverwennerij en genot.
“Verloren leven” – is niet alleen een leven van verkwistende extravagantie, maar ook van moedwillige immoraliteit. Het Griekse woord “verloren” betekent “losbandig” en brengt het idee van een volkomen losbandige levensstijl over.
God geeft ons een vrije wil, Hij laat ons onze eigen keuzes maken, ook als ze slecht voor ons zijn.
De peulen die de varkens eten, zijn niet verteerbaar voor mensen. Niemand gaf hem iets.
Zijn situatie had nauwelijks wanhopiger kunnen zijn.
Zo symboliseert hij de vervreemde zondaar die hulpeloos in wanhoop is.
Toen hij niets had en alles was verloren, kwam de zoon tot bezinning. Hij besefte dat het beter was om bij de Vader te zijn. Hij had berouw van zijn acties. Hij realiseerde zich dat zijn zonden niet alleen tegen zijn aardse vader waren, maar ook tegen de hemel, tegen wat God in Zijn wet had geschreven.
Hij kwam tot het besef dat hij onwaardig geworden was als zoon. Hij vernederde zich en werd bereid om de positie van dienaar in het huis van zijn Vader in te nemen. God de Vader kijkt uit naar onze terugkeer naar Hem. De genadige Vader vergeeft, kleedt, herstelt en viert feest. Hij is verheugt als zijn zoon tot inkeer komt. Zoals de Vader en heel Zijn huis (God de Vader en de hele hemel) zich ook verheugen als een verloren zoon zich bekeerd van een leven zonder de Vader en zich bekeerd.
Het kiezen van de weg van de zonde wordt beschreven als dood zijn, bekering wordt beschreven als het kiezen voor het leven.
6. Wat illustreert het voorbeeld van de oudste zoon voor ons?
De oudste zoon is boos, jaloers, ongevoelig en onbewogen
Er is een parallel tussen de oudste zoon en de Farizeeën en Schriftgeleerden
De Farizeeën en Schriftgeleerden voelden alsof zij altijd al dicht bij de Vader waren. Het symboliseert de “religieuze” persoon die zichzelf rechtvaardigt door werken en gedrag.
Ze hebben echter geen besef van zonde, en tonen geen echte liefde voor de Vader (anders zouden zij delen in de vreugde die Hij voelt, als een zondaar zich bekeert). Daarbij ontbreekt ook de liefde voor de zondaar. I.p.v. blij te zijn, wordt niet geaccepteerd dat er vergeving van zonden is voor een ieder die berouw heeft van de ingeslagen weg en dat God al oprecht berouw wil vergeven.
Ze klaagden zelfs in vers 2 dat de “zondaars” dicht bij Jezus waren gekomen
Dit illustreert duidelijk de slechtheid van de eigengerechtigheid, het vooroordeel en de onverschilligheid van de Farizeeën in de richting van berouwvolle zondaars.
Zijn woede (vers 28) loopt parallel met het klagen van de Farizeeën in vers 2.
Het is moeilijk te geloven zijn bewering dat “ik nooit uw geboden heb overtreden” – dit klinkt opnieuw als de beweringen van de zelfingenomen Farizeeën. Zijn jarenlange dienst aan de Vader lijkt te veel gemotiveerd te zijn door de zorg voor wat hij voor zichzelf kon krijgen.
Het zelfingenomen gedrag van deze zoon was sociaal acceptabeler dan de losbandigheid van de jongere broer maar was even oneervol voor de Vader – en roept ook op tot bekering!
7. Geef een kort getuigenis hoe jij tot bekering bent gekomen of misschien bent ‘teruggekomen.’
Dit is een persoonlijk antwoord – Geef iedereen de ruimte om zijn of haar getuigenis te geven. Het kan helpen om eerst je getuigenis te geven
Samenvatting
Jezus gebruikt een gelijkenis om een duidelijke boodschap over het evangelie van verlossing te geven. Dat berouw en een relatie is waar de Vader naar op zoek is. Hij wil en verlangt ernaar dat wij tot Hem terugkeren. Als we dat doen, verheugt Hij zich en de hele hemel met Hem.
Recente reacties