Romeinen 10:16-11:15

Context
In het begin van hoofdstuk 10 heeft Paulus vooral het contrast laten zien tussen hoe Israël geen rechtvaardiging heeft gekregen en de heidenen wel. Israël probeerde rechtvaardig verklaard te worden door de wet te volgen en te vertrouwen op hun eigen daden. De heidenen hebben deze rechtvaardigheid wel verkregen omdat God deze uit genade schenkt aan eenieder die gelooft dat Jezus voor onze zonden gestorven is. Paulus vervolgt dat dit goede nieuws (het evangelie) pas kan worden geloofd als mensen het kunnen horen, wat pas kan als mensen worden uitgezonden en het prediken. De logische gevolgvraag is dan: heeft Israël dit evangelie dan niet gehoord of niet goed begrepen?

Interpretatie
16: Paulus quote Jesaja 53:1 waarin Jesaja spreekt over dat Israël Gods Woord niet heeft geloofd. Jesaja spreekt hier niet alleen over zijn eigen tijd. In Johannes 12:38 wordt het ook toegepast op de Joden die Jezus niet wilde geloven terwijl zij Hem al die wonderen zagen doen en al die voorspellingen die verder in Jesaja 53 opgeschreven staan.

17: Paulus herhaalt dat het geloof alleen tot stand komt door het horen van Gods Woord.

18: Gods Woord is over de hele wereld gegaan, Israël heeft het ook kunnen horen.

19-21: Gods Woord is wel door de heidenen opgemerkt en zij hebben het aanvaardt terwijl Israël maar koppig en ongehoorzaam is gebleven. Toch is ook dit een onderdeel in Gods plan.

Diepgang

Jesaja 53 is een heel bekend Messiaans hoofdstuk waarin overduidelijke paralellen zijn te vinden met het leven van Jezus. Dat verklaart ook wel dat het door de apostelen wordt gebruikt met betrekking tot het ongeloof van Israël, ze hadden echt wel beter kunnen weten. Zeker als ze het leven van Jezus hebben aanschouwd. Vandaag de dag wordt dit hoofdstuk in veel synagogen overgeslagen, historisch gezien kan dit ook worden herleid aan de vroege kerkgeschiedenis waarbij Joden niet wilden worden geassocieerd met Jezus.

Tegenwoordig gebruiken sommige Joodse (niet-Christelijke) apologeten het weerwoord dat Jesaja vaker over “de knecht” spreekt en dat het in die gevallen spreekt over “Israël” als zijnde de knecht (bijv. 49:3). Hoewel dat waar is spreekt Jesaja 53 wel degelijk over een persoon en niet een volk. De knecht uit Jesaja 53 wordt bijvoorbeeld “onschuldig” genoemd en ook dat Hij voor de zonden van de volken zal sterven. Dit slaat natuurlijk niet op Israël. We kunnen het misschien beter omdraaien, Jezus is de vervulling van de perfecte Israëliet. Israël draagt het beeld van Jezus maar leeft deze niet na. Overigens werd deze knecht door de meeste rabbi’s door de geschiedenis heen gewoon gezien als Messiaans.

Context
Paulus heeft de Romeinen brief rond het jaar 57 na Chr. geschreven. In deze beginjaren van de kerk was er nog steeds veel vijandschap van de Joden richting (Joodse) Christenen. Paulus en andere apostelen predikten regelmatig in Israël maar waren daar wel over het algemeen de buitenbeentjes en werden zelfs regelmatig vervolgd. Vanuit het perspectief van Paulus en de apostelen waren zij net als Elia het ‘overblijfsel’ van gelovige Joden midden in een overwegend ongelovig Israël.

Interpretatie
1: Paulus zegt dat God Israël niet verlaten heeft, hij is immers zelf een Israëliet en deel van Gods volk.

2-5: Paulus vergelijkt zijn situatie met die van Elia, ook in Elia’s tijd was er een klein gelovig overblijfsel van trouwe Israëlieten die God heeft beschermd terwijl zij massaal werden vervolgd.

6: Paulus herhaalt zijn punt uit Romeinen 9 en 10 dat dit overblijfsel alleen heeft kunnen overleven doordat God hun heeft behouden door hen uit genade te beschermen (de uitverkiezing).

Diepgang

Voorbeelden van een gered overblijfsel van gelovigen in een overwegend ongelovige omgeving:

• Het toekomstige overblijfsel in Israël (Op. 7, Rom.11:25-26)
• Noach en zijn familie
• Lot en zijn familie
• Israël in ballingschap

Context
In zowel hoofdstuk 10 als 11 begint Paulus op emotionele wijze zijn diepe bedroefdheid voor zijn mede Israëlieten te uiten. Hoe kan het zo zijn dat uitgerekend de Israëlieten zo blind zijn voor het evangelie. Inderdaad een zeer bedroevende gedachte, het is immers zijn eigen volk, waarschijnlijk zelfs zijn eigen familie en vrienden. Toch ook legt hij zich er enigszins bij neer dat het nou eenmaal zo moet gebeuren volgens de geschriften. Het is Gods wil zo, maar wel met een bijzonder doel.

Interpretatie
7: Israël zocht rechtvaardiging (door de wet te volgen) maar heeft het niet gekregen, anderen wel (het overblijfsel en de heidenen).

8-10: Paulus haalt de woorden van Jesaja (Jes.29:10, 6:9) en David aan (Ps. 69:23) om te laten zien dat deze blindheid al lang gelden actief was in de tijd van David en ook Jesaja en tegelijkertijd profetisch is.

Diepgang
Enkele mogelijke verbanden, patronen en voorschaduwen m.b.t. slaap en blindheid:

• De discipelen sliepen terwijl Jezus ze nodig had
• Adam werd in slaap gebracht en er kwam nieuw leven uit (Eva)
• Jezus ging dood (slaap) en ook daar kwam nieuw leven uit (wij)
• Delila knipte Simsons haar af in zijn slaap waardoor hij zijn kracht verloor
• Simson wordt blind gemaakt maar vernietigd zo zijn vijanden
• Jona sliep in de storm vluchtend van God maar werd op bijzondere wijze teruggehaald
• Saul sliep maar David spaarde hem
• Jezus noemt Lazarus’ dood een slaap
• Eutychus viel luisterend naar Gods woord in slaap en uit het raam dood en werd tot leven gewekt

Context
Paulus heeft het nu al een tijd over de val van Israël, het in stand blijven van het overblijfsel en de redding van de heidenen. Hij gaat nu zijn conclusie geven over hoe dit valt en Gods plan en hoe God daar een vervolg aan zal geven.

Interpretatie
11: Paulus zegt dat Israëls blindheid (struikelen) niet het doel heeft om Israël definitief af te schrijven (vallen). Gods doel was om door Israëls blindheid redding te brengen naar de heidenen en door de heidenen vervolgens weer de Israëlieten tot jaloersheid te verwekken.

12: Paulus vervolgt met de hoopvolle verwachting dat als Israëls struikelen al tot onze redding heeft geleid, hoe mooi het wel niet zal zijn als Israël eenmaal tot het geloof gaat komen!

13-14: Paulus is door God ook tot apostel gemaakt voor dit doel: het tot het geloof brengen van heidenen om zo alvast sommige Joden tot jaloersheid te verwekken en ook hen te kunnen redden.

Diepgang

Gelijkenissen van Jezus over de val van Israël en de toetreding van heidenen:

• De gelijkenis van arbeiders op de wijngaard (Matt. 20:1-16)
• De gelijkenis van de slechte landbouwers (Matt.21:33-46, Mar. 12:1-12, Luk. 20:9-19)
• De gelijkenis van de bruiloft (Matt.22:1-14)
• De gelijkenis van de verloren zoon (Luk. 15:11-32)
• De gelijkenis van de vijgenboom zonder vrucht (Luk. 13:6-9)

Interpretatie
Het verhaal van Jozef staat beschreven tussen Genesis 37-50. Na Abrahams roeping naar het beloofde land dwaalden zij jarenlang door het gebied in en rond Kanaän (hedendaags Israël). Jozef wordt door zijn broers (kinderen van Jacob/Israël) verraden en verkocht aan Egyptenaren. Daar heeft hij het ook zwaar te verduren maar ook overal in een hoge positie aangesteld. Door een droom van farao over 7 jaar overvloed van oogst en 7 jaar hongersnood wordt hij door farao aangesteld als tweede machthebber in Egypte. Ten slotte komen zijn broers uit Kanaän voedsel kopen in Egypte en onthult Jozef zijn identiteit. Al zijn broers, zijn vader Jacob en heel zijn familie worden gered van de hongersnood en mogen in het mooiste deel van het land komen wonen.

Diepgang
We zien een sterke overeenkomst tussen Jozef en Jezus. Ook Jezus werd verraden door zijn broers, in de ‘put’ gegooid (dood) en er weer uitgehaald (uit de dood opstaan). Vervolgens is hij ‘verkocht’ aan Egyptenaren (heidenen) en krijgt hij daar een hoge plaats. Hij spaart de oogst op zodat er in de jaren van hongersnood mensen gered kunnen worden. Eerst redt hij de Egyptenaren die alles aan hem verkopen om te kunnen eten. Ten slotte komen ook zijn broers bij hem. Dan onthult hij wie hij werkelijk is en buigen zijn broers voor hem met spijtbetuiging. Een mooi beeld van het onthullen van de identiteit van Jezus in de eindtijd als Israëlieten in geestelijke hongersnood tot de heidenen worden gedreven.