Romeinen 1

Paulus introduceert zichzelf als een “dienstknecht” (Doulos), het gebruikelijke woord voor dienaar in het Nieuwe Testament. Hoewel het in de Griekse cultuur meestal verwijst naar de onvrijwillige, permanente dienst van een slaaf, gebruikt Paulus het woord in de Hebreeuwse betekenis om zichzelf te beschrijven als een dienaar die zich vrijwillig inzet om een meester te dienen die hij liefheeft en respecteert.

Hij noemt zichzelf ook een “apostel”. In het Grieks betekent het woord “iemand die is gezonden”. In het Nieuwe Testament verwijst “apostel” voornamelijk naar de 12 door Christus zelf uitgekozen discipelen (Marcus 3:13-19) en Matthias, die de andere apostelen kozen om Judas te vervangen (Handelingen 1:15-26).

Jezus riep ook Paulus als uitgezondene (apostel) door aan hem te verschijnen op de weg naar Damascus. Christus gaf hem de macht om zijn apostelschap te bevestigen met wonderen. (2 Korintiërs 12:12)

2 Korinthe 12:11 Ik ben door te roemen dwaas geworden! U hebt mij daartoe gedwongen, want ik zou door u aanbevolen moeten worden. Ik ben immers in niets minder geweest dan de apostelen bij uitstek, hoewel ik niets ben. 12. De tekenen van een apostel zijn onder u verricht, in al mijn volharding, in tekenen, wonderen en krachten.

Paulus had de opdracht gekregen om het evangelie van God (het Goede Nieuws) te verspreiden (zie Handelingen 13:1-3)

Handelingen 13:1 En er waren in Antiochië, in de gemeente aldaar, enkele profeten en leraars, namelijk Barnabas, Simeon, die Niger genoemd werd, Lucius van Cyrene, Manahen, die met Herodes, de viervorst, opgegroeid was, en Saulus. 2. En terwijl zij de Heere dienden en vastten, zei de Heilige Geest: Zonder voor Mij zowel Barnabas als Saulus af voor het werk waartoe Ik hen geroepen heb. 3. Toen vastten en baden zij, en nadat zij hun de handen opgelegd hadden, lieten zij hen gaan.

In de verzen 2 tot en met 6 vat hij dit Goede Nieuws samen: Dat Jezus de beloofde (in het Oude Testament) Messias is, de Zoon van God en dat Paulus genade had ontvangen om deze boodschap aan alle volken te verkondigen.

Deze brief is gericht aan 4 groepen:

• “Allen in Rome” – de Romeinse kerk (waarschijnlijk gesticht door degenen die bekeerd werden op de dag van Pinksteren (Handelingen 2:10)
• “Geliefden van God” – God heeft Zijn liefde op Zichzelf gericht.
• “De Geroepenen” – Hij heeft hen niet alleen de algemene uitnodiging gegeven om het evangelie te geloven, maar ook Zijn effectieve “roeping” (of Zijn trekken naar Zichzelf allen die Hij heeft uitgekozen voor redding).
• “De Heiligen” – God heeft gelovigen apart gezet van de zonde voor Zichzelf, zodat zij heiligen zijn.

Paulus is betrokken met de kerk in Rome. Hij is een geestelijke leider (op afstand) van de kerk. Hij bidt voor de kerk in Rome, hij is dankbaar voor hun geloof in het evangelie. Hij heeft hen nog niet in Rome kunnen bezoeken, maar verlangt ernaar om hen te bezoeken, het evangelie in Rome te prediken, hen te versterken en aan te moedigen.

Hij verlangt ernaar om geestelijke gaven aan de kerk te kunnen meedelen, zodat zij gevestigd kunnen worden (d.w.z. de kerk kunnen opbouwen).

Hij hoopt in staat te zijn om “vrucht onder u te hebben”, d.w.z. dat zijn prediking van het evangelie in Rome ertoe zou leiden dat meer mensen tot geloof in de Heer Jezus komen.

Deze tekst is de kern van de brief aan de Romeinen. Paulus vertelt ons dat de kracht van het evangelie, de boodschap van het hele boek Romeinen, is dat verlossing komt voor iedereen die gelooft in het evangelie dat hij predikt. Dat Jezus de Christus is, onze Redder – Hij stierf om ons te redden van de toorn van God.

Deze verlossing komt door geloof in Jezus Christus.

In de verzen hieronder zeggen we ook: “de rechtvaardige zal uit geloof leven”. Dit heeft twee kanten.

Door geloof zullen we gerechtvaardigd worden. Maar ook: omdat we tot geloof zijn gekomen, willen we rechtvaardig leven.

Zie ook Habakuk 2:4; Galaten 3:11; Hebreeën 10:37-38

Habakuk 2:4 (HSV)
Habakuk 2:4 Zie, zijn ziel is hoogmoedig, niet oprecht in hem, maar de rechtvaardige zal door zijn geloof leven.

Galaten 3:11 (HSV)
Galaten 3:11 En dat door de wet niemand gerechtvaardigd wordt voor God, is duidelijk, want de rechtvaardige zal uit het geloof leven.

Hebreeën 10:37-38 (HSV)
Hebreeën 10:37 Want: Nog een heel korte tijd en Hij Die komt, zal komen en niet uitblijven. 38. Maar de rechtvaardige zal uit het geloof leven, en als iemand zich onttrekt, Mijn ziel heeft in hem geen behagen.

Dit lijkt te verwijzen naar de gevolgen van zonde, het verwerpen van de waarheid. Het verwerpen dat er een Schepper God is die van hen houdt. Het verwerpen van Jezus, de Redder die kwam om hen rechtvaardig te maken.

Door het verwerpen van Jezus kan God je niet als kind aannemen en rechtvaardig verklaren. Wij worden namelijk door en in Jezus gerechtvaardigd.

Zie ook Galaten 6:7-8

Galaten 6:7 Dwaal niet: God laat niet met Zich spotten, want wat de mens zaait, zal hij ook oogsten. 8. Want wie in zijn eigen vlees zaait, zal uit het vlees verderf oogsten; maar wie in de Geest zaait, zal uit de Geest het eeuwige leven oogsten.

Hier zien we dat mensen die zonde toelaten, daar ook vaak de consequenties van zullen ervaren.  Dit is geen straf van God, maar een gevolg van hun keuze. Dit is anders dan de uitstorting van Gods toorn.

Andere teksten in de Bijbel die Gods toorn uitleggen

Psalm 78:49-51; Openbaring 6:16; Johannes 3:36

God heeft in het verleden bij gelegenheden Zijn toorn uitgestort, (in Egypte) zie Psalm 78:49-51;

Psalm 78:49 Hij zond Zijn brandende toorn op hen af, verbolgenheid, gramschap, benauwdheid, Hij zond een menigte boden van rampen. 50. Hij baande een pad voor Zijn toorn, Hij ontrukte hun ziel niet aan de dood, hun dieren leverde Hij over aan de pest. 51. Hij trof al het eerstgeborene in Egypte, de eerste vruchten van de mannelijke kracht in de tenten van Cham.

Hij zal in de toekomst opnieuw Zijn toorn uitgieten (zie Openbaring 6:16);

Openbaring 6:16 En zij zeiden tegen de bergen en de rotsen: Val op ons en verberg ons voor het aangezicht van Hem Die op de troon zit, en voor de toorn van het Lam.

Allen die ervoor kiezen om niet te geloven (God af te wijzen) zullen Gods toorn over zich uitgestort zien (zie Johannes 3:36;

Johannes 3:36 Wie in de Zoon gelooft, heeft eeuwig leven, maar wie de Zoon ongehoorzaam is, zal het leven niet zien, maar de toorn van God blijft op hem.

God heeft het bewijs van Zijn bestaan ​​in de mens gelegd door ons een geweten te geven.
God bewijst Zijn bestaan in alles wat Hij geschapen heeft (wat wij om ons heen zien)  De schepping brengt een duidelijke, onmiskenbare boodschap over Gods persoon. De Schepper moet een wezen van ontzagwekkende kracht zijn.

We hebben geen excuus. God houdt alle mensen verantwoordelijk voor hun weigering om te erkennen wat Hij hen van Zichzelf heeft laten zien in Zijn schepping. Zelfs degenen die nooit de gelegenheid hebben gehad om het evangelie te horen, hebben een duidelijk getuigenis ontvangen over het bestaan ​​en karakter van God – en hebben het onderdrukt.

Zij kozen om God te ontkennen, om Hem niet te verheerlijken en om Hem niet te bedanken voor alles wat Hij voor ons heeft gemaakt. Dit resulteert in een verharding van het hart en een verdraaiing van het denken.

Een zoektocht naar betekenis en doel zonder God eindigt in een leeg en zinloos bestaan. Wanneer de mens de waarheid verwerpt, wordt deze vervangen door de duisternis van spirituele leugen.

In zijn verkeerde denken rationaliseert de mens zijn zonde en creëert zijn eigen waarheid. God beschrijft dit als dwaasheid wanneer de mens zijn eigen filosofieën over God, het universum en zichzelf maakt en gelooft.

Dit verkeerde denken resulteert in de aanbidding van “afgoden” in plaats van de ware God.

Schrijf Deze verzen beschrijven de neerwaartse spiraal van de consequentie van het verwerpen van God. Als de mens God blijft verwerpen en verlaten, zal Hij uiteindelijk hen verlaten en daarbij laten zien dat Hij de mens respecteert eigen keuzes te maken. 

We lezen:

• “God gaf hen ook over…” (vers 24);
• “God gaf hen over…” (vers 26);
• “God gaf hen over…” (vers 28)